Թարգմանություն
Մի սրամիտ մարդ ճամփորդում էր։ Ճանապարհին անձրև սկսվեց: Նա թեքվեց դեպի իր լավ ծանոթի տունը: Տան տերը տանը չէր, և հյուրին ընդունեց նրա կինը:
Լինելով ժլատ՝ նա պատրաստեց աղքատիկ հյուրասիրություն:
Մինչ ճամփորդը ճաշում էր, ցանկապատի վրա բարձրացավ թմբլիկ աքաղաղը։ Տարածելով թևերը՝ նայեց տանտիրուհուն և ծուղրուղու կանչեց:․
-Կտրի՛ր ձայդ, թող որ քո կոկորդին եռման ջուր լցվի, -բղավեց տիրուհին և քշեց աքաղաղին։
-Ինչո՞ւ եք նրան քշում: Նա ոչ մի վատ բան չի արել: Տիրոջ բացակայությունը փրկեց նրան, ու ահա նա ուրախությունից ձայնը գցել է գլուխը,- ասաց սրամիտը ՝ժպտալով։
Թարգմանությունը՝ Անի Գևորգյանի